willen we jullie voorstellen aan Rufo. Zijn verhaal is geen klassiek Podenco-verhaal. Of misschien juist wel – en dat maakt het zo schrijnend.
Rufo heeft zowel het donker als het licht gekend. Hij werd ooit gered uit mishandeling, en vond daarna het geluk bij een baasje dat écht van hem hield. Hij kende warmte, liefde en veiligheid – tot twee jaar geleden, toen zijn baasje ernstig ziek werd opgenomen in het ziekenhuis. Ze kwam nooit meer thuis.
Rufo bleef achter in het huis dat ooit zijn veilige haven was. De dagen verstreken. Zijn honger groeide. In paniek begon hij te blaffen – en pas na drie dagen beseften de buren dat hij daar alleen zat, vergeten.
Sindsdien leeft Rufo opnieuw in een kennel. In een kooi waar elke dag hetzelfde is. Geen aaien, geen stem die zijn naam zegt, geen thuis. Twee jaar zijn verstreken, en in zijn ogen ligt nu die blik… van berusting. Van wachten zonder verwachting.
Rufo is 10 jaar. Hij hoort niet zijn laatste jaren in een hok te slijten. Wij willen die blik weer laten stralen. Maar daarvoor hebben we tijd, geduld en steun nodig.
Daarom is Rufo opgenomen in het Suikerproject. Zijn verzorging, voeding, medische ondersteuning – alles wat hij nodig heeft om zich weer veilig en geliefd te voelen – kunnen we alleen bieden dankzij jullie hulp.