Astrid

Jij wordt zo'n oud grijs katten-vrouwtje zeiden ze tegen mij. Dat was voor mijn gezinssamenstelling veranderde en ik opnieuw verliefd werd.
Op een klein zwart hoopje verregend hond zonder staart,  in een vuilnisbak in Spanje. Oogjes nog niet open en nog net  in staat om te piepen om hulp.
Die kwam gelukkig snel! Rescuers daar visten hem en 7 anderen uit de ellende. Hij kwam terecht bij een foster gezin, maar helaas daarna ook nog bij diverse andere opvanggezinnen . Totdat ik over hem hoorde en zijn foto’s zag, via mijn lieve vriendin in Spanje die zijn zusje in huis had genomen . Via een Stichting waar ik 1 x contact mee gehad heb en nooit meer iets van heb vernomen.
Dankzij mijn vriendin en een paar geweldige vrienden van haar, kwam het  bibberend mannetje met de lange poten na 4 maanden eindelijk thuis bij mij. Wat een held, wat een schat, wat hunkerde hij naar liefde en aandacht.
Wat moesten we veel leren, Des en ik, want ja, wat weten kattenvrouwtjes nou van honden.
Nou niet veel, dat geef ik eerlijk toe. En al helemaal niet van de Podenco.
Dus heel veel bellen met mijn vriendin, alles lezen wat er ook maar te vinden was , naar puppycursus gaan . Er ook weer mee stoppen omdat de konijnen en vogels op en naast het trainingsveld rondsprongen. En Des demonstreerde dat hij een geweldig jachtinstinct heeft. En verlatingsangst.. ja dat ook. En dat was het begin, van zijn nieuwe leven én dat van mij.

In 2021 leek Des toch wel behoefte te hebben aan een speelmaat . Inmiddels , met al het zoeken naar informatie op internet, Stichting Dogateers United ontdekt. Op Facebook zag ik Elsa. Een kleine Podenca Andaluz in het asiel in Spanje.
Na kennismaking met Jifke startte de procedure om Elsa te adopteren. Wat een verademing, veel contact, veel informatie , begeleiding en altijd bereikbaar voor vragen.
Elsa sprong al snel in mijn armen in Nederland en mocht mee naar huis. Ook daar waren Jifke en het team er altijd. Niet alleen voor Elsa , maar ook voor Des. We bleven contact houden en inmiddels stond mijn hart open voor alle rescue honden.
Daarnaast bleef ik door, en met, Des en Elsa  ontdekken, en kennis opdoen; cursussen volgen voor angstige honden, me verdiepen in allergieën bij honden en hun voeding, leerde ik en zag wat accupunctuur kan doen voor je hond en dat de bloedsomloop/stofwisseling bij windhondachtigen toch wel anders is. Dat gedrag ergens vandaan komt.En nog veel meer..

2022 Er raakt een hond vermist in mijn woonomgeving.Het raakt me, en dus sluit ik me aan bij het zoekteam van vrijwilligers. Dag en nacht wordt er gezocht. Niet in het wilde weg, maar middels doordachte en ook op ervaring gebaseerde werkwijze.
Meer en meer wordt de hondenwereld mijn wereld.

2023 Dan moet er een pup herplaatst worden. Ik probeer te helpen.Ik heb nog steeds contact met Jifke en Stichting Dogateers United. Als vanzelfsprekend krijg ik advies en tips.
Kort daarna vraagt Jifke of ik hen zou wil helpen en me aan wil sluiten bij het team. Net zo vanzelfsprekend is daarop mijn antwoord natuurlijk ja.
Dus sinds begin 2023 ben ik bemiddelaar. Met een lach , soms ook met een traan, niet altijd makkelijk maar wel altijd met heel veel liefde proberen hondjes naar een veilig en warm forever huisje te brengen.

Oja, en dat katten-vrouwtje dan?
Nou die is er nog hoor. De katten zijn er nog steeds, in hun eigen veilige domein, niet met Des en Elsa, maar er naast.
Dus inmiddels wel grijs, is dit  katten-vrouwtje inmiddels ook hondenmens.