Maria Magdalena. Haar naam klinkt groots, bijna heilig, en misschien is dat ook precies wie ze is: een stille heilige, een overlevende, een toonbeeld van kracht in een wereld die haar bijna brak.
Maria Magdalena werd geboren met een afwijking aan haar voorpoten. Wat een eenvoudig leven had kunnen zijn, werd al vroeg getekend door pijn. Door slechte voeding, gebrek aan zorg en liefde, verergerde haar aandoening. Haar poten vervormden, haar beweging werd moeilijk, pijnlijk – en toch, ze gaf niet op.
Maar wat haar echt tekent – wat haast onuitspreekbaar is – gaat verder dan fysieke pijn.
Maria Magdalena is slachtoffer geworden van iets wat geen enkel levend wezen ooit zou mogen meemaken. Ze werd seksueel misbruikt door een man. Die woorden, zo zwaar en bitter, passen nauwelijks bij het onschuldige dier waar het om gaat. Haar ogen, ooit helder en open, vertelden ineens een ander verhaal: van angst, van wantrouwen, van een diepe, verscheurende schaamte die ze zelf niet kon begrijpen.
Dankzij een toegewijde rescuer in Lanzarote kreeg Maria Magdalena een tweede kans. In een veilige omgeving, met zachte handen en geduldige stemmen, leert ze weer dat niet alle mensen slecht zijn. Dat er warmte bestaat zonder bijbedoelingen. Dat een aanraking ook troost kan geven.
Maria Magdalena is meer dan een hond met misvormde poten. Ze is een symbool. Voor alles wat kapotgemaakt werd – en toch bleef leven. Voor het feit dat zelfs de diepste wonden niet altijd fataal zijn. Voor de waarheid dat genezing begint bij veiligheid, bij liefde, bij mensen die niet wegkijken van het leed, maar het zien – en ervoor blijven staan.